801 009 503

794 470 000

22 300 89 89

608 500 100

Infolinia:

telefon:

telefon:

SMS24:

od 2001 dla Was

bo każdy ma prawo do najlepszej obrony swych praw

Zgodnie z Uchwałą Sądu Najwyższego - Izby Cywilnej z dnia 12 grudnia 2019 roku, w sprawie o sygn. akt III CZP 48/19, wskazać należy, że celowe koszty windykacji przewyższające równowartość kwoty 40 euro wchodzą w skład kosztów odzyskania należności, o których mowa w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (jedn. tekst: Dz. U. 2019 r., poz. 118) w pierwotnym brzmieniu.

Należy pokrótce wskazać, iż ustawa, o której mowa w Uchwale Sądu Najwyższego znajduje zastosowanie przede wszystkim dla przedsiębiorców w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (ale nie wyłącznie), a możliwość uzyskania kwoty 40 euro tytułem rekompensaty kosztów odzyskiwania należności od dłużnika dotyczy umów handlowych w rozumieniu ustawowej definicji. Zgodnie zaś z ustawową definicją za umowę handlową poczytuje się umowę, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością (art. 4 ust. 1 Ustawy). 

Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 11 grudnia 2015 roku wydanej pod sygnaturą III CZP 94/15 rekompensata za koszty odzyskiwania należności w wysokości 40 euro, przewidziana w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 403), przysługuje wierzycielowi bez konieczności wykazania, że koszty te zostały poniesione. Oznacza to, iż do dochodzenia kwoty równowartości 40 euro nie jest konieczne wykazanie szkody po stronie wierzyciela – odmiennie niż miałoby to miejsce w przypadku dochodzenia kosztów odzyskiwania wierzytelności przekraczających rzeczoną równowartość. 

Rzeczona rekompensata nie powinna podlegać zaliczeniu podczas ustalania wartości przedmiotu sporu [tak w szczególności: Nowe instrumenty zwalczania opóźnień płatności w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych; Gołębiewski Sz.; Przegląd Prawa Handlowego 1/2015 (38-44)]. W przekonaniu kancelarii należy przychylić się do tego poglądu, bowiem rekompensata o równowartości 40 euro stanowi roszczenie akcesoryjne względem roszczenia głównego, którego nie spełnia w terminie dłużnik, tj. nie zaistniałoby ono bez roszczenia głównego. A zatem winno być uznane za koszt o tożsamym charakterze prawnym jak inne koszty wskazywane w literaturze przedmiotu, np. koszty przesłania wierzycielowi świadczenia pieniężnego, koszty pokwitowania, koszty prywatnych opinii, koszty wezwań do dobrowolnej zapłaty etc. [tak też: Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1-366; Dolecki H. (red.), T. Wiśniewski (red.); SIP LEX 2013]. 

Nie ulega wątpliwości, że domaganie się od dłużnika rekompensaty kosztów windykacji jest zasadne i uregulowane przepisami ustawy. W sytuacji gdy opieszałość płatnika zmusza nas do zlecenia windykacji kancelarii zewnętrznej, powinniśmy wybrać taką, która oferuje również dochodzenie ww. rekompensaty od zleceniodawcy. Niedopuszczalne jednak jest, co potwierdzają orzeczenia sądowe, domaganie się przez firmy windykacyjne zapłaty dodatkowych kosztów odzyskiwania należności niż ustawowe 40 EUR, szczególnie gdy nie ma podstawy do ich wyliczenia w określonej kwocie. Dlatego też w przypadku udokumentowanie oraz wykazania przez wierzyciela celowości poniesionych kosztów zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego celowe koszty windykacji przewyższające równowartość kwoty 40 euro wchodzą w skład kosztów odzyskania należności, o których mowa w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (jedn. tekst: Dz. U. 2019 r., poz. 118) w pierwotnym brzmieniu.

Radosław Klonowski

wspólnik zarządzający Kancelarii Prawnej Klonowski & Marek sp.k.

Kancelaria prawna Klonowski

tel. +48 22 300 89 89

kom. +48 794 470 000

SMS24: +48 608 500 100

Odwiedź nas w mediach społecznościowych

Copyright © 2020 - Kancelaria Klonowski