od 2001 dla Was

bo każdy ma prawo do najlepszej obrony swych praw

Powrót do strony głównej

Powrót do artykułów

13 sierpnia 2022

Chronologiczna historia mojego zadłużenia, ze wskazaniem przyczyn oraz terminów, w których osiągnąłem stan niewypłacalności – dlaczego to jest tak ważne?

Zawarcie we wniosku o ogłoszenie upadłości szczegółowych danych dotyczących zadłużenia jest wyjątkowo ważne z punktu widzenia prawa. Zależne jest bowiem od tego wiele aspektów postępowania upadłościowego. Jakich?

Chronologiczna historia mojego zadłużenia, ze wskazaniem przyczyn oraz terminów, w których osiągnąłem stan niewypłacalności – dlaczego to jest tak ważne?

Zawarcie we wniosku o ogłoszenie upadłości chronologicznej historii zadłużenia, ze wskazaniem przyczyn oraz terminów, w których dłużnik osiągnął stan niewypłacalności jest bardzo ważne z różnych przyczyn, a mianowicie:

z uwagi na konieczność wykazania przez dłużnika stanu niewypłacalności,
ze względu na konieczność stwierdzenia przez Sąd, iż dłużnik nie doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień w sposób celowy,
ze względu na konieczność stwierdzenia przez Sąd, iż dłużnik nie
doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.

Stan niewypłacalności

Warunkiem ogłoszenia upadłości jest, aby dłużnik znajdował się wstanie niewypłacalności, a więc, że utracił on zdolność do wykonywania wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Trzeba ten fakt wykazać we wniosku o ogłoszenie upadłości. Do tego konieczne jest właśnie sporządzenie przez dłużnika chronologicznej historii swojego zadłużenia, ze wskazaniem przyczyn oraz terminów, w których osiągnął on stan niewypłacalności.

Tego rodzaju wykaz umożliwia zobrazowanie wskazanych w uzasadnieniu wniosku o upadłość konsumencką okoliczności, potwierdzających wystąpienie okoliczności, na skutek których doszło do wystąpienia u dłużnika stanu niewypłacalności,

Doprowadzenie przez dłużnika do niewypłacalności lub istotnie zwiększenie jej stopnia w sposób celowy

Zgodnie z ustawą prawo upadłościowe, Sąd wydaje postanowienie o odmowie ustalenia planu spłaty wierzycieli albo umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub warunkowego umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli, jeżeli upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień w sposób celowy, w szczególności przez trwonienie części składowych majątku oraz celowe nieregulowanie wymagalnych zobowiązań.

Sąd dokonuje stwierdzenia, że tego rodzaju negatywna okoliczność nie zachodzi, na podstawie przedstawionej przez dłużnika chronologicznej historii zadłużenia, ze wskazaniem przyczyn oraz terminów, w których osiągnął on stan niewypłacalności.

Celowość w rozumieniu powyżej cytowanego przepisu polega po prostu na podejmowaniu przez dłużnika zachowań, których bezpośrednim celem jest osiągnięcie stanu niewypłacalności lub też zwiększenie stopnia tego stanu. Może ona przybrać w szczególności formę trwonienia części składowych majątku oraz celowego nieregulowania wymagalnych zobowiązań. Nie jest to jednak katalog zamknięty „celowych” zachowań dłużnika. Pojęcie to bowiem obejmuje wszelkie działania dłużnika, które są wprost nakierowane na osiągnięcie stanu niewypłacalności. Muszą one tym samym mieć charakter:

bezprawny, a więc sprzeczny z obowiązującymi przepisami prawa,
umyślny, co oznacza, że dłużnik podejmując swoje działania przewiduje skutek w postaci niewypłacalności i świadomie do niego dąży,
w zamiarze bezpośrednim, a więc jego działanie musi być wprost nakierowane na osiągnięcie określonego celu, jakim jest stan niewypłacalności lub pogłębienie tego stanu.

Doprowadzenie przez dłużnika do swojej niewypłacalności lub istotne zwiększenie jej stopnia umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa

Ustawa Prawo upadłościowe stanowi, że w przypadku ustalenia, że upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa, plan spłaty wierzycieli nie może być ustalony na okres krótszy niż trzydzieści sześć miesięcy ani dłuższy niż osiemdziesiąt cztery miesiące. Z kolei, jeśli długi powstały bez winy dłużnika bądź też wina ta nie jest rażąca, wówczas Sąd oznaczy warunki planu spłaty trwającego maksymalnie 36 miesięcy (3 lata).

Również i wystąpienie lub nie opisanej powyżej przesłanki można stwierdzić w oparciu o chronologiczną historię zadłużenia dłużnika, ze wskazaniem przyczyn oraz terminów, w których osiągnął on stan niewypłacalności.

W tym miejscu wskazać trzeba, że umyślność ma miejsce w sytuacjach, w których dłużnik dąży do osiągnięcia określonego skutku, w postaci doprowadzenia się do stanu niewypłacalności lub jego pogłębienie, a więc działa w tzw. zamiarze bezpośrednim, jak też w sytuacjach, w których dłużnik nie chce osiągnąć określonego skutku, ale ma jego świadomość i się nań godzi. Jest to tzw. zamiar ewentualny.

Tak więc, umyślność w rozumieniu prawa upadłościowego, można przypisać dłużnikowi, gdy zaciągnie zobowiązanie , wiedząc, że za chwilę straci płynność finansową, a uzyskane w ten sposób środki przeniesie na osoby trzecie lub roztrwoni.

Natomiast przez rażące niedbalstwo należy rozumieć kwalifikowaną postać tzw. winy nieumyślnej, polegającą na niedołożeniu należytej staranności wymaganej w danych okolicznościach. O przypisaniu pewnej osobie winy w tej postaci decyduje więc zachowanie się przez nią w określonej sytuacji w sposób odbiegający od miernika staranności minimalnej.

Radosław Klonowski

wspólnik zarządzający Kancelarii Prawnej Adwokatów i Radców Prawnych Klonowski & Marek sp.k.

upadłość konsumencka, układ konsumencki, upadłość przedsiębiorcy, sprawy restrukturyzacyjne i upadłościowe

Kancelaria prawna Klonowski

tel. +48 22 300 89 89

kom. +48 794 470 000

kom. +48 882 200 100

SMS24: +48 608 500 100

Odwiedź nas w mediach społecznościowych

Polityka prywatności | RODO